Sententia

De Russische dichter Varlam Shalamov zat tijdens het Sovjet-bewind zeventien haar in een van Stalins gevangenenkampen. De laatste drie jaar van zijn leven bracht hij door in een verpleeghuis. Daar krijgt hij bezoek van twee bewonderaars die zijn werk het land uit willen smokkelen. Ze helpen hem zijn laatste gedicht te voltooien.

Gedraaid in zwart-wit en bestaande uit slechts een handvol scènes vraagt Sententia van zijn publiek de nodige concentratie. Het geluidsdecor, waarin de realiteit van Shalamovs gevangenschap van een dreigende lading wordt voorzien, is minstens zo belangrijk als het beeld. Shalamov was een gevangene van zijn tijd en van het systeem dat eigenzinnige ideeën als staatgevaarlijk beschouwde. De titel is de mantra waarmee de dichter zichzelf voorhield onder barre omstandigheden niet in slaap te vallen.