Vakjury

Digna werd geboren in Zonnemaire. Ze studeerde in 1972 af aan de Nederlandse Filmacademie met de korte film Groeten uit Zonnemaire. Sindsdien maakte ze diverse documentaires en vijf lange speelfilms. Haar film De Stille Oceaan (1984) draaide in competitie in Berlijn. Haar speelfilm Belle van Zuylen (1994) was drie keer genomineerd op het Nederlands Filmfestival en won de Grote Prijs op het festival van Mannheim/Heidelberg.

Haar documentaire Weemoed & wildernis, het laatste deel van een langlopend project over het eilandje Tiengemeten, won de prijs voor beste documentaire op het FIFE-festival in Parijs (2010) en in Freistadt (2011). Haar documentaires Onder de oppervlakte (2015) en Bewaren of hoe te leven (2018) werden beide genomineerd voor een Gouden Kalf.

In 2023 ontving Digna het Gouden Kalf voor filmcultuur. Op de Viennale 2025 wordt een retrospectief aan haar gewijd.

Digna’s nieuwe film Hemelsleutel is nu te zien in filmtheaters en op Picl.

Vanaf 1977 heeft Digna diverse bestuurlijke en adviserende werkzaamheden verricht, o.a. voor de Culturele Raad Noord-Holland, de Raad voor de Kunst, het Amsterdams Fonds voor de Kunst, de Federatie van Kunstenaarsverenigingen, DIFA, Binger Filmlab, Kunsten 92, het Nederlands Film Festival, de Film Producenten Nederland (FPN) en de Nederlandse Audiovisuele Producenten Alliantie (NAPA)

Na het overlijden van producent René Scholten in 2001 nam Digna het filmproductiebedrijf Studio Nieuwe Gronden (nu: SNG Film) over. Sindsdien produceerde ze meer dan veertig films, waaronder Kala azar van Janis Rafa (Tiger Competition IFFR 2020), Leonie (IFFR 2020), Ik wil gelukkig zijn (2015) en Droom & daad (2012) van Annette Apon, Tanzania Transit (2018) en Wavumba (2012) van Jeroen van Velzen (Best New Documentary Director, Tribeca Film Festival 2012), De engel van Doel van Tom Fassaert (Forum Berlijn, 2011) en Winterstilte van Sonja Wyss (Forum Berlijn, 2009).

Digna Sinke is ridder in de Orde van Oranje Nassau (1998). In 2016 ontving ze Groeneveld prijs, voor haar inzet voor natuur en landschap. In 2023 ontving ze het Gouden Kalf voor Filmcultuur.

Maarten Inghels (Borgerhout, 1988) is een Vlaams beeldend kunstenaar, schrijver en dichter. Zijn interdisciplinaire praktijk onderzoekt de grenzen van de fictie in romans, performances, sculpturen en installaties in de publieke ruimte. Met ‘The Invisible Route’ (2019) maakte hij stadskaarten voor voetgangers om ongezien de stad te doorkruisen. De kaarten tonen het uitgebreide netwerk van publieke en private camera’s in steden en de laatste route om onzichtbaar te blijven in de gecontroleerde publieke ruimte. Zijn sculpturen en performances, zoals het monumentale SAVE OUR SOULS (2022) van 160 ton zand, en zijn vaartocht op een piepschuim vlot in de vorm van het woord WATER (2018), tonen een voortdurende dialoog tussen taal, ruimte en gemeenschap.

Als auteur publiceerde Inghels diverse dichtbundels en romans. Met ‘Het mirakel van België’ (2021) schreef hij een roman over zijn zenuwslopende relatie met de grootste meesteroplichter ter wereld. ‘Hannibal & Gideon’ (2025) is het verslag van een olifantenreis over de Alpen in de voetsporen van Hannibal. Van 2016 tot 2018 was hij stadsdichter van Antwerpen en verschenen zijn gedichten als tatoeages, plantgoed en publieksenquêtes.

Inghels creëerde sociale sculpturen zoals Human Chess (2024), een schaakspel met levende figuranten op de Grote Markt van Mechelen, en een monument voor verloren huisdieren, bestaande uit een eigenzinnige collectie van affiches van verloren katten, honden en vogels, die hij als vertrekpunt nam voor gesprekken met de eigenaars.

Sinds 2018 reikt Maarten Inghels met auteur Vincent Van Meenen jaarlijks de Vincent Van Meenenprijs en de Maarten Inghelsprijs uit. De winnaars krijgen een trofee die jaarlijks van vorm verandert. In 2018 ging het prijzengeld van 7500 euro van de Vincent Van Meenenprijs naar Maarten Inghels en de Maarten Inghelsprijs voor een even groot bedrag naar Vincent Van Meenen. In 2020 reikten Maarten Inghels en Vincent Van Meenen elkaar een koperen ster uit, die werd geïnstalleerd in het straatbeeld van Antwerpen, om de dag erop na protest van de Joodse gemeenschap te worden verwijderd. In 2024 werden eredoctoraten toegekend in de Kapel van de Grauwzusters aan de Universiteit Antwerpen. Inghels en Van Meenen dragen voortaan de aanspreektitel doctor honoris causa. (Bron: Wikipedia)

Shariff Nasr is een regisseur, schrijver en stand-upcomedian, die graag bewustzijn creëert rondom maatschappelijke kwesties. Hij maakt deel uit van van het sketchkanaal ‘een_stukje’ op TikTok en laat zich inspireren door stemmen die we niet horen, emoties die we proberen te verbergen of te negeren en sociale problemen waarvoor we onze ogen sluiten.

Zijn speelfilmdebuut El Houb (2022) werd genomineerd voor vier Gouden Kaveren en won die voor Beste Scenario. De film werd verkocht aan meerdere landen, waaronder de VS, Canada en Duitsland. Ook als comedian sleepte Shariff in 2024 meerdere prijzen in de wacht, waaronder de jury- en publieksprijs op het Leeuwarder Cabaretfestival. Op dit moment is hij vast lid van het het cabaretteam van ‘Spijkers met koppen’ en showrunner en regisseur van de komedieserie Mocros (BNNVARA), die volgend jaar te zien is bij NPO.

Shariff gebruikt dikwijls humor als wapen om serieuze thema’s aan te pakken. Na zijn afstuderen aan de filmacademie begon zijn carrière in de reclame als copywriter. Hij maakt nog steeds gebruik van die vaardigheden als creatief directeur met een sterk gevoel voor esthetiek en filmische stijl.

Shariff heeft veel samengewerkt met non-profitorganisaties, maar ook met grote, internationale consumentenmerken van over de hele wereld, zoals Tommy Hilfiger, Fisherman’s Friend en Axe.