Boléro

Bolero opent met een montage van uiteenlopende uitvoeringen van het gelijknamige muziekstuk van de Franse componist Maurice Ravel (1875-1937). Jazz, Latin, rock, hiphop, zo'n beetje alle muziekstijlen weten wel weg met de compositie. Zelfs wie weinig affiniteit heeft met 20ste-eeuwse klassieke muziek, neuriet Ravels evergreen moeiteloos mee. Met de monografie van musicoloog Marcel Marnat als uitgangspunt maakte de Franse regisseur Anne Fontaine een film waarin niet alleen de moeizame ontstaansgeschiedenis van het stuk wordt uitgepluisd, maar ook Ravels overwegend platonische relatie met verschillende vrouwen aan de orde komt.

Hoewel hij de muziek naar eigen zeggen als zijn enige echte muze beschouwde, speelden twee vrouwen een voorname rol in zowel zijn professionele als privéleven. Het is ballerina en choreografe Ida Rubinstein die hem om een stuk vraagt voor haar nieuwe ballet, waarna Ravel, na jaren van zwoegen en uitstel, de Bolero voltooit. Privé is het Misia Sert, vaste waarde in de artistieke Parijse salons, met wie Ravel intiem contact onderhoudt, al komt het nooit tot een seksuele verhouding. Ravel en erotiek lijken niet samen te gaan.

Daar denkt Rubinstein anders over. Wanneer Ravel een repetitie bijwoont van het sterk sensuele ballet dat zij rond zijn compositie heeft opgetrokken, beent hij woedend weg. Dat critici en publiek de muziek prijzen om haar opzwepende, erotische karakter, maakt het alleen maar erger. De componist sterft in 1937 aan een vorm van dementie. Ontroerend is de scène waarin hij vlak voor zijn ziekenhuisopname zijn beroemdste, inmiddels uit zijn geheugen gewiste, werk op de radio terughoort. 'Niet slecht,' oordeelt hij met een weemoedige glimlach.

Scenario: Anne Fontaine, Claire Barré, gebaseerd op de monografie van Marcel Marnat